Bewustwording met een meerkoet (en een wolf)
Ik sta te dromen. Mijn aandacht wordt gevangen door een vogel. Ik blijf gefascineerd kijken. Observerend. Hopla! Ineens raakt de natuur me, precies daar waar op dat moment een knoop in mijn buik zit. Huh? De verbinding wordt vervolgens gemaakt. Beeld met gevoel. Een seconde later verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht.
Wat is er nu aan de hand? Ik krijg les! Liefdevolle les én gereedschap. Gratis. Van een geweldige leermeester, de Natuur! Twee voorbeelden.
Broedende Boeddha Meerkoet
Vorig jaar stond ik voor me uit te staren in de achtertuin van mijn ouders. Ik was onrustig van binnen. Er bewoog intern van alles maar er kwam maar niets uit mijn handen. Ken je dat stuwende gevoel van: “ik moet wat doen want ik heb toch iets in huis”? Het frustreerde me. Was ik een idioot? Een stomme dromer? Ik zat vol oordelen naar mezelf toe. Ik kon er geen rust in vinden. Bestond dat überhaupt, rust, in deze staat van zijn, in deze staat van niets?
En onrustig als ik was, stond ik te staren in de sloot achter het huis van mijn ouders. Met daarin een bouwwerk van een meerkoet. Ik bleef de meerkoet, die als een ronde, uitgezakte taart op het nest zat, observeren. En wat zat ze stil! Haar ogen waren zachtjes 
toegeknepen en ze deed niets anders dan zitten. Gewoon zitten. En ze straalde de rust zelve uit. Zucht…
Ik moest opeens van binnen glimlachen. “Frie, waarom ga je niet rustig zitten? Je bent namelijk aan het broeden!”. Oh ja! Ik besefte me dat ik in mijn ongeduld mijn eieren open wilde maken, om te kijken wat er in zat. “Wat gaat al dit ge-groei in mezelf me opleveren!? Ik wil het weten, NU!”. Ik deed mezelf geweld aan met mijn onrust en ongeduld. Maar dat is niet de bedoeling, stampen op je eieren!
Broeden… Het met warmte bij je dragen, dat wat je van binnen voelt aan potentie koesteren. Vertrouwen en weten dat het vanzelf een keer naar buiten komt. Want dat doen eieren, uitkomen, als je er rustig op blijft zitten broeden. Het is de natuur van de dingen en ik vind dat een geruststellende gedachte.
Ik bleef nog even kijken en genieten en met het beeld van die oh zo rustige, bijna Boeddha-achtige meerkoet, draaide ik me weer om. Een diepe zucht tot voorbij mijn navel kon weer plaatsvinden en met een les rijker van die voorbeeldige meerkoet, liep ik het huis weer in. “Ga maar zitten Frie, rustig. Adem in, adem uit. Je bent namelijk, net als ik, aan het broeden”. Getekend, Boeddha Meerkoet.
Slachtoffer voelen: mens versus wolf.
Een ander voorbeeld. Ken je dat? De ene dag voel je je volledig in control. De dingen gaan zoals jij wilt, je neemt je verantwoordelijkheid. Als er een (kleine) tegenslag is dan ben je in staat om er rustig naar te kijken en je bent op dat moment de meester zelve. De volgende ochtend word je wakker. De vloer naast je bed lijkt opeens mijlen ver weg en je benen? Kunnen die je vandaag wel dragen? Op weg naar werk gaat de rits van je jas vervolgens niet verder dicht en het is koud! De trein zit daarna vol stomme mensen die alleen maar lastig doen en het lijkt er zowaar op dat de wereld het op je gemunt heeft… Bah! We kunnen blijkbaar in mum van tijd switchen van leider met een rechte rug naar slachtoffer eerste klas.
En dat slachtoffer zijn, daar zit een oordeel op! Het mag niet! Ik ben dan boos en enorm teleurgesteld in mezelf. “Kom op Frie, je moet toch beter weten?! Waarom laat je je op de kast jagen? Daar sta je toch boven?”. Eigenlijk ben ik met al dat interne ge-push helemaal niet aardig voor mezelf. Gelukkig ben ik in de loop van de jaren een stuk zachter geworden en dat mag nog meer. En het volgende heeft daarin een grote steen bijgedragen!
Gister zag ik een documentaire over een stel dat een aantal jaren heeft samengeleefd met een groep wolven. Ik bekeek de documentaire en in de tussentijd merkte ik dat ik de sociale structuur van de wolven in me aan het opnemen was. Fascinerend! En potverdorie, wat lijken die dynamieken soms op de onze! De Alpha dog, de leider. De Omega dog, de laagste in rang. De groep daartussen die vecht om een rang. Het ziet er allemaal best heftig uit. Tanden worden ontbloot, gegrom. Totdat je verder gaat kijken. En wat me vandaag raakte was de rol van de Omega dog, de laatste in rang.
De Omega is vaak verlegen en vooral erg zacht van aard. Staart tussen de benen en kruipen. Het lijkt er in eerste instantie op dat de Omega door de groep niet geaccepteerd wordt. Maar niets is minder waar! Binnen de pack blijkt de Omega een zeer belangrijke rol te vervullen. Bij spanningen is het de Omega die hierop reageert. Door te gaan spelen met de rest en de hofnar uit te hangen, doorbreekt het de heersende spanning. Wonderlijk! En hoe herkenbaar!
Dit beeld van de rol van Omega bleef daarom bij me hangen. Er zijn namelijk momenten waarop ik erg gevoelig ben en me liever terugtrek. De buitenwereld vind ik dan vaak groot en boos. Met onze huidige maatschappij vol wannabe Alpha dogs heb ik soms het gevoel dat ik, vanuit dat perspectief bekeken, de laatste in rang ben en er niet bij hoor. Ik ben dan een beetje een Omega. Maar die zachte, voorzichtige gevoeligheid die dan in me overheerst is juist belangrijk en waardevol! Op dat moment ervaar ik dat echter helemaal niet zo en vind ik het zelfs stom dat ik me zo voel.
Door vandaag die Omega dog en de functie daarvan te zien, kwam het besef ineens sterk binnen dat het helemaal niet stom is. Het heeft wel degelijk een functie! Het is goed. Ook op die dag (of dagen) waarin je je zo klein en een nietsnut vindt en met de staart tussen je benen loopt… Je bent altijd nodig. Het klopt altijd. Hoe je je ook voelt. Je vervult op dat moment gewoon een andere rol. En met dit besef word ik zachter in mijn oordeel naar mezelf toe. Dat is wel zo gezond! Mooi hè… Hulde aan meester Omega!
En met deze twee voorbeelden in gedachte, en er zijn er nog veel meer, maak ik daarom een diepe buiging en ik applaudisseer luid! Natuur, DANK! Voor de spiegeling, her-innering, humor en immense schoonheid. Wat is het toch tof om dat gewoon om je heen te hebben!
Getekend,
Frieda (Omega, Alpha, Boeddha en alles wat er tussenin zit).
Frieda Bakker 
Leuk en mooi Frieda
tot zo xx
elsie
Dank je wel!! 🙂
Nu plantjes in de tuin zetten, tussen de buien door.
Liefs!
Lieve Frieda.
Altijd belangstellend en een luisterend oor als we elkaar tegen komen. Je bent idd echt te streng naar jezelf.ikke zoen Hannie
Dat vind ik lief! Dank je wel! 🙂
En in mijn geval is het dan maar goed dat er meerkoeten zijn!
Liefs!
Leuk, in een artikel over pesten is er een verwijzing gemaakt naar mijn blog over de meerkoet en de wolf.
Het artikel is de moeite waard om te lezen. Het geeft een benadering die mijzelf goed past. Helder, nuchter en wijs. http://www.bewustzijnsvormen.nl/pesten/
Mocht de link niet direct werken, tussen deze reacties staat er een pingback (koppeling). Daar is de link zo aan te klikken.